Ζούμε σε μια εποχή όπου οι αλλαγές στο κλίμα έχουν γίνει καθημερινό φαινόμενο. Η φύση έχει τη δική της τάση να επαναφέρει την ισορροπία, συχνά αψηφώντας τις προσπάθειες της ανθρώπινης παρέμβασης και επιρροής.

 

Σε αρκετές περιπτώσεις, προσαρμόζεται με τρόπο που δημιουργεί δυστοπικά δεδομένα, αντικατοπτρίζοντας την αλαζονεία του ανθρώπου. Ωστόσο, η φύση δεν "νικά" πάντα· κάποιες φορές οι πράξεις μας της προκαλούν ανεπανόρθωτες πληγές. Αναρωτιέμαι, πώς θα μπορούσαμε να φανταστούμε έναν κόσμο που δεν είναι εφιαλτικός; Πώς μπορούμε να αφήσουμε χώρο στη φύση, ώστε να μην την πιέζουμε και να μη μας πιέζει και εκείνη;

 

Τα έργα μου αποτυπώνουν την επιθυμία μου να αναδείξω αυτή τη βίαιη σύγκρουση με έναν ρομαντικό τρόπο. Θέλω να υπενθυμίσω στον θεατή πως υπάρχει χρόνος για αλλαγή, τονίζοντας την αντίθεση ανάμεσα στην καταστροφή και τη δυνατότητα για συνύπαρξη. Μέσα από τις εικόνες που δημιουργώ, προσπαθώ να απομακρύνω τις προφανείς εικόνες καταστροφής, ώστε ο θεατής να μπορέσει να αποδεχτεί τη φύση ως μέρος της ζωής του, ακόμα και μέσα στον αστικό ιστό. Στόχος μου είναι να εμπνεύσω μια μεταμόρφωση, μια αλλαγή στον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τη φύση. Αν αποτύχουμε σε αυτό, τότε η ομορφιά της φύσης θα κυριαρχήσει, χωρίς να αφήσει περιθώριο για συμβιβασμούς.

 

Το έργο μου "Nature Always Wins", το οποίο δημιούργησα τον Νοέμβριο του 2019, εμπνέεται από την επερχόμενη οικολογική καταστροφή. Απεικονίζει το τέλος της αστικής ανάπτυξης και την κυριαρχία της φύσης, που ήταν πάντα εκεί και θα συνεχίσει να υπάρχει. Ωστόσο, σε μια δεύτερη ανάγνωση, το έργο απέκτησε και μια νέα διάσταση κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού μας λόγω της πανδημίας. Ίσως αυτή η νέα πραγματικότητα να σχετίζεται με τις σύγχρονες ανησυχίες μας.

 

Στο μέλλον, θα ήθελα να πειραματιστώ με τρισδιάστατα μοντέλα χώρων που θα εξερευνούν τις ίδιες θεματικές, δίνοντας μια νέα διάσταση στον διάλογο μεταξύ φύσης και ανθρώπου.

​​

We are living in an era where climate changes have become a daily reality. Nature has its own way of restoring balance, often defying human efforts at intervention and control.

 

In many cases, it adapts in ways that create dystopian conditions, reflecting humanity's arrogance. However, nature does not always "win"; sometimes, our actions cause it irreparable harm. How could we dream of a reality that is not nightmarish? How can we make space for nature so that it does not feel oppressed and, in return, does not oppress us?

 

My works reflect my desire to highlight this violent conflict in a romantic way. I aim to remind the viewer that there is still time for change, by emphasizing the contrast between destruction and the possibility of coexistence. Through the images I create, I seek to shift the focus away from obvious depictions of catastrophe, allowing the viewer to accept nature as a part of their life, even within the urban landscape. My goal is to inspire a transformation, a shift in how we perceive nature. If we fail, nature’s beauty will dominate without compromise.

 

My artwork "Nature Always Wins", which I created in November 2019, was inspired by the looming ecological disaster. It portrays the end of urban flourishing, marking the return and triumph of nature, which has always been there and will always remain. However, upon closer inspection, the work has taken on new meaning during the lockdown. Could this also connect to our contemporary concerns?

 

In the future, I would like to experiment with three-dimensional models of spaces exploring the same themes, offering a new dimension to the dialogue between nature and humanity.