​​

Καθώς ζούμε σε μια εποχή όπου η κλιματική αλλαγή είναι πραγματικότητα, η φύση έχει τον δικό της τρόπο να αποκαθιστά την ισορροπία, αδιαφορώντας για την ανθρώπινη παρέμβαση και επιρροή.  H φύση στην πραγματικότητα δεν «κερδίζει» πάντα. Μερικές φορές, οι πράξεις μας της προκαλούν ανεπανόρθωτη ζημιά. 

 

Πώς μπορούμε να φανταστούμε έναν κόσμο που δεν είναι εφιαλτικός αλλά ποιητικός; Έναν κόσμο ζωγραφισμένο με φανταστικά χρώματα; Πώς μπορούμε να δημιουργήσουμε χώρο για τη φύση, επιτρέποντάς της να υπάρχει χωρίς να την πιέζουμε, και χωρίς να μας πιέζει κι εκείνη σε αντάλλαγμα; 

 

Σκοπός της εικαστικού είναι να εμπνεύσει μια μεταμόρφωση, μια άλλη οπτική στον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τη φύση, αποκαλύπτοντας μερικές φορές αυτή την αλλαγή μέσα από ένα αιθέριο πέπλο. Αν αποτύχουμε, η ομορφιά της φύσης θα κυριαρχήσει, χωρίς να αφήνει περιθώρια για συμβιβασμούς. 

 

Tα έργα της αποτυπώνουν την επιθυμία της να αναδείξει αυτή τη βίαιη σύγκρουση μεταξύ φύσης και ανθρώπινων παρεμβάσεων, με ρομαντικό τρόπο. Επιδιώκει να υπενθυμίσει στον θεατή ότι υπάρχει ακόμη χρόνος για αλλαγή, τονίζοντας την αντίθεση μεταξύ της καταστροφής και της δυνατότητας συνύπαρξης. Μέσα από τις δημιουργίες της, στοχεύει να κινηθεί πέρα από τις προφανείς εικόνες καταστροφής, ενθαρρύνοντας τον θεατή να αγκαλιάσει τη φύση, αρμονικά, ως μέρος της ζωής του, ακόμη και μέσα σε αστικά περιβάλλοντα. Σε αρκετές περιπτώσεις, το έργο της αποκτά δυστοπικό χαρακτήρα, αντανακλώντας την αλαζονεία της ανθρωπότητας, αλλά και προσφέροντας ονειρικές εικόνες, σαν να πρόκειται για «τουριστικό οδηγό» σε έναν μελλοντικό παράδεισο (;)  που συχνά παραλείπει την ανθρώπινη παρουσία.

 

Tο έργο της «Η φύση πάντα κερδίζει», το πρώτο που ενσωματώνει αυτή τη φιλοσοφία, δημιουργήθηκε τον Νοέμβριο του 2019, εμπνευσμένο από τη διαφαινόμενη οικολογική κρίση. Απεικονίζει το τέλος της αστικής ανάπτυξης και της κυριαρχίας της φύσης. Η φύση πάντα υπήρχε και θα συνεχίσει να υπάρχει. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια των πανδημικών αποκλεισμών, το έργο της αποκτά μια δεύτερη ανάγνωση και νοηματοδότηση, συμβολίζοντας την ακινησία της ανθρώπινης ζωής καθώς η φύση μπορούσε να διεκδικήσει πλέον τον χώρο της. 
 

Τα πρόσφατα έργα της Εύας Γεράκη διερευνούν μια μελλοντική επανερμηνεία της πραγματικότητας των ανθρώπινων παρεμβάσεων οι οποίες πιέζουν τα όριά τους με το φυσικό μας περιβάλλον. Στόχος του εικαστικού έργου της είναι να γεφυρώσει το ποιητικό και το κριτικό, οραματιζόμενη μια λεπτή ισορροπία μεταξύ της ανθρωπότητας και της φύσης.

 

 Τα έργα αυτής της ενότητας είναι όλα ζωγραφισμένα με λάδι σε καμβά, δημιουργήθηκαν από το 2019 έως σήμερα και αντιπροσωπεύουν το σημερινό πεδίο εξερεύνησης του καλλιτέχνη. 

​​

The works in this section are all oil on canvas, created from 2019 to the present and represent the artist's current field of exploration.
As we live in an era where climate change is a reality, nature has its own way of restoring balance, disregarding human intervention and influence.
In her works she wants to highlight this violent conflict between nature and human intervention in a romantic way.

 

She wants to remind the viewer that there is still time for change, highlighting the contrast between destruction and the possibility of coexistence. In reality, however, nature does not always "win". Sometimes our actions cause irreparable damage. Through her creations, she aims to go beyond the obvious images of destruction and encourage viewers to embrace nature in harmony as part of their lives, even in urban environments. On several occasions, her work takes on a dystopian character, reflecting the arrogance of humanity, but also offering dreamlike images, as if it were a "tourist guide" to a future paradise (?) where the human presence is often absent. How can we imagine a world that is not nightmarish but poetic? A world painted with fantastic colours? How can we create space for nature, allowing it to exist without forcing it and without it forcing us? The aim of the visual artist is to inspire a change, a different perspective on the way we perceive nature, sometimes revealing this change through an ethereal veil. If we fail, the beauty of nature will prevail, leaving no room for compromise.

 

Her work "Nature always wins", the first to embody this philosophy, was created in November 2019, inspired by the looming ecological crisis. It depicts the end of urban development and the supremacy of nature. Nature has always existed and will always exist. After a second reading, the work took on a new meaning during the pandemic blockades, symbolising the immobility of human life as nature could no longer claim its space.